Dlaczego karzesz swoje dziecko? Najczęstsze odpowiedzi to: ze złości, bezsilności, żeby się bały, bo nic innego nie działa. I tak niestety dzieje się najczęściej. Kary są wynikiem naszej słabości, często dajemy je w emocjach, są nieprzemyślane i krzywdzące. Powodują w dzieciach poczucie krzywdy, niesprawiedliwości, oporu, buntu czy upokorzenia. Gdy tak się dzieje, nie spełniają swojej funkcji wychowawczej, lecz budują mur między nami a dzieckiem. Co w takim razie robić? Czy mamy akceptować niewłaściwe zachowanie dziecka? Nie. Powinno ono odczuć konsekwencje swego złego zachowania. Podkreślam jednak, że konsekwencje są naturalnym wynikiem zachowania dziecka. Częstym błędem jest dawanie kar nieadekwatnych, niezwiązanych
z przewinieniem i zbyt surowych, których potem nie jesteśmy w stanie sami wyegzekwować (np. maluch uderzył brata, za karę ma nie wychodzić z domu przez tydzień – po 2 dniach staje się albo słodki i proszący – piękne oczka mrugają, a nam serce pęka; albo nieznośny, bo umiera z nudów siedząc w domu – kara zostaje uchylona = rodzic jest niekonsekwentny). Jeśli to tylko możliwe konsekwencja ma być związana z przewinieniem (tj. gdy pomalował ścianę kredką – dostaje ścierkę i czyści, zamiast zakazu na komputer). Kolejna ważna rzecz, dajmy takie konsekwencje, jakie jesteśmy w stanie wyegzekwować (np. zakaz oglądania TV, podczas gdy wychodzimy do pracy nie jest najlepszym pomysłem). Kara nie może być za długa, gdyż w pewnym momencie okaże się, że dziecko już ma szlaban na wszystko i nic nie działa. Warto jest uprzedzić dziecko o karze, (np. jeśli nie poskładasz tych klocków, zabiorę je na cały jutrzejszy dzień). Dziecko potrzebuje też pomocy we wskazaniu mu, jak może naprawić zło i przebaczenia. Wyraź jasno swoje oczekiwania i uczucia do dziecka (np. „jestem zła, że się spóźniłaś, oczekuję, że jutro wrócisz wcześniej o pół godziny,
a teraz sama odgrzej sobie obiad”). Zawsze ważne jest abyśmy umieli wybaczy swojemu dziecku przewinienie, a nie żyć we wzajemnej złości.
„Najlepszym miejscem pod słońcem na ziemi jest dom, w którym żyją ludzie ofiarowujący sobie
w najtrudniejszych chwilach tak rzadki dar jak wybaczenie” G. Mac Donald
Opublikowano: http://blizejprzedszkola.pl/blizej_dziecka-508,swiadomym-rodzicem-byc-i-madrze-karac